Gayri müslimlerle iftar yemeği beraberlikleri gerçekten kabak tadı vermeye başladı. Bu manasız beraberlikler halkımızı, aydınlarımızı rahatsız etme noktasına geldi. Birçok köşe yazarımız halkımızın bu memnuniyetsizliklerini dile getirdi. Bu konuda sayın Arman bakınızı üzüntüsünü nasıl dile getiriyor:

�Biliyorum birileri bana çok kızacak... Ne kadar kızarlarsa kızsınlar ben yine de bildiğimi yazmak istiyorum; bilmediğimi sizlere sormak istiyorum... Bildiğim, "İslam'ın beş şartından birinin 'oruç tutmak' olduğu ve orucun, Müslümanların kullandığı hicri takvimin Ramazan ayında tutulduğu..." Bilmediğim, "orucun, Müslüman olmayan cemaatlerle birlikte açılmasının ve Müslüman olmayanların iftar davetinde bulunmasının neden doğru olduğu?.."

Gerçekten bilmiyorum... Bir Müslümanın iftar daveti... Müslümanın yanında, Ermeniler, Ortodokslar, Süryaniler, Katolikler, Museviler, Protestanlar... Sonra tersi... Müslüman olmayan bir cemaatin iftarı

Gerçekten bilmiyor ve anlamıyorum... Bu, ayıp değil mi? Müslüman olmayan birine, "Ben dinimin şartını yerine getiriyorum, hadi sen de orada ol" demek, kabalık değil mi? Veya tam tersi; "Ben Müslüman değilim, oruç da tutmam ama hadi gel sana bir iftar yemeği vereyim" demek kabalık değil mi?

Kimileri bu Ramazan davetlerini, "dinler arası saygı, hoşgörü, anlayış" çerçevesinde yorumluyorlar ama acaba gerçekten öyle mi? Müslümanın, Müslüman olmayanı iftara davet etmesi bir dayatma değil mi? Müslüman olmayanın, Müslümanı iftara davet etmesi yapaylık değil mi? Gerçekten anlamıyorum... "Benim dinim bana, senin dinin sana.." değil mi?.. (Deniz Arman/VATAN-14.11.2003)